من طرفدار بوی خوش هستم!
چشم دارم، گوش، دست، پا، عقل... هر آنچه که باید را...
ولی همین که تو در نزدیکی ام باشی تمام هوش و حواس و جسم و روحم بو می کشد و بو می کند تا غرق در عطر وجود تو و خاطرات تلخ او شود.
گفته بودم که بو ها عاقل ها را هم دیوانه می کند؟
چه بسا منِ دیوانه...
من طرفدار بوی خوش هستم!
بعضی وقت ها... یه جاهایی که حتی انتظارش رو هم نداری یه بوی آشنا، بویی از جنس عشقی کهنه جوری میخ کوبت می کنه که هر چی داری و نداری رو از یاد می بری، جوری زمان بی رحمانه از حرکت می ایسته و تمام وجودت رو حس بویایی فرا می گیره که انگار تمام کائنات دست به دست هم دادن که از هم بپاشی و توی خودت فرو بری، مچاله می شی، کمرت خم می شه و می شکنی و یک باره به خودت میای، همه چیز روال عادی خودش رو داره، ساعت داره جلو میره، ماشین ها حرکت می کنن، صدای کر کر خنده ی بچه ی کوچیک باز هم توی گوشت می پیچه، راننده ی تاکسی که داره داد می زنه یه نفر حرکت، بوق بیرحمانه ماشین ها برای باز کردن راهی که بسته ست! صدای بوق دوچرخه ی پیرمردی که سعی داره مردم توی پیاده رو رو هوشیار کنه، دانش آموز هایی که با خنده دارن از خاطرات یک روز خسته کننده ولی خوش مدرسه حرف می زنن، همه و همه چی... زمان باز هم داره به جلو می ره و فقط... فقط یک نفر در بین جمعیت برای لحظه ایی مرد و دوباره زنده شد!
عطر، بیرحمانه ترین یادآور روز هایی هست که دیگه نیست، نمی خوام بگم عطری که عشق رفته ایی رو به یاد بیاره؛ می تونه بوی عطر چادر گلی مادربزرگ باشه، می تونه بوی پیرهن مردونه ی پدربزرگ باشه، می تونه بوی نون تازه ایی که دست پدر بود و از سر کار خسته به خونه بر می گشت باشه، می تونه بوی خوش گل مریم باشه که خاطرات بچگی رو بهت یاد آوری کنه و می تونه شکسته شدن یک احساس باشه.
برای لحظه ایی به قدری بیرحمانه دنیات زیر و رو می شه و به هم می ریزی که آرزو می کنی ای کاش کر بو بودی!
عطر ها خاطره انگیز هستن و این فقط یه حرف عاشقانه نیست! بلکه از لحاظ علمی هم این موضوع ثابت شده.
ولی... همون قدر که می تونه یادآور خاطرات تلخمون بشه همون قدر هم می تونه نشاط آور باشه.
تصور کنید... بوی دریا، بوی جنگل، بوی حیاط خونه های قدیمی که تازه آّب و جارو می شدن، بوی کاه گل خیس خورده، بوی گل های متنوع و زیبا، بوی خوش قرمه سبزی...
شما طرفدار کدوم عطر یا کدوم بو هستین؟
